Przejdź do zawartości

Granica francusko-włoska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granica międzypaństwowa
Państwa graniczące

 Francja
 Włochy

Okres istnienia

od 1861

W obecnym przebiegu

od 1947 i 1963

Długość

488 km

Liczba przejść granicznych

brak[1]

Granica francusko-włoskagranica państwowa ciągnąca się na długości 488 km, począwszy od trójstyku ze Szwajcarią na północy do wybrzeża Morza Śródziemnego. Granica powstała na skutek zjednoczenia Włoch.

Zjednoczenie Włoch, mapa ukazuje tereny oddane Francji w 1860 roku.

     Strefa okupacji włoskiej, 19403

Granica francusko-włoska ustalona w 1947 roku

Przebieg granicy

[edytuj | edytuj kod]

Granica zaczyna się na trójstyku ze Szwajcarią, w okolicach Chamonix-Mont-Blanc, następnie zaś biegnie łukami na południe, głównie po szczytach Alp i osiągając wybrzeże Morza Śródziemnego kilka kilometrów na wschód od Nicei.

Pochodzenie granicy

[edytuj | edytuj kod]

Granica powstała w 1861 roku, gdy w procesie jednoczenia powstało Zjednoczone Królestwo Włoch, obejmujące wszystkie ziemie włoskie. W zamian za pomoc w uzyskaniu Lombardii Królestwo Sardynii przekazało Francji część Sabaudii i ziemie nad brzegiem morza (hrabstwo Nicei). W następnym roku ogłoszono przekształcenie Królestwa Sardynii we Włochy i odtąd granica istnieje bez większych zmian. Jedynie w czasie II wojny światowej Benito Mussolini okupował część ziem alpejskich, natomiast w 1947 w wyniku ustaleń pokoju paryskiego przyłączono do Francji m.in. miejscowości La Brigue oraz Tende.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]